خوب می دانم

من نه آنقدر‌ دلبرم که دل تمام شهر از صدایم بلرزد.

نه آنقدر موقر که یادم نرود دختر ‌نباید بلند بلند بخندد.
نه آنقدر‌ فیلسوف که راجع به کتاب‌های خوانده و نخوانده‌ام دادِ سخن‌ بدهم.
نه آنقدر بزرگ که بتوانم بجای شکلات وقتی به کافه می‌رویم خانومانه قهوه سفارش بدهم!
نه آنقدر سیاستمدار که لبخندها و اشک‌هایم به‌جا و به‌موقع سروکله‌شان پیدا بشود!