رابین هود طور

الان که دارم بهش فکر می کنم می بینم تقصیر خودمه. اینکه بین همه ی آدمای معقول و با شرایط ایده ال عالی یا معمولی، عجیب ترین و غیرمعمولی ترین شرایط رو انتخاب کردم. بیشتر که فکر می کنم، می بینم از همون اول دیوونه بودم. یه زمانی فکر می کردم ازدواج با یه قاچاقچی چقد هیجان انگیزه، یه قاچاقچی که شبیه همه ی قاچاقچیای دیگه نیست. یه قاچاقچی خاص که خیلی مهربونه!!!

الان خدا رو شکر می کنم اونموقع ها قصد ازدواج نداشتم. ولی اون ملاکا هنوز گویا تو ذهنم مونده و می خواد گند بزنه به زندگی و آیندم. هنوز دنبال یه آدم خاصم. آدمی که بتونه بد باشه ولی خوب بودنو انتخاب کرده باشه بدون اینکه در نظر بگیرم ممکنه نتونم چنین چیزی رو درست تشخیص بدم و همیشه گرفتار بد بودنای آدمی بشم که بلد نیست واقعا خوب باشه.

ولی در نهایت این خیلی مهمه که کنار اونی که هستی حس خوبی داشته باشی، حالا اون یه نفر ممکنه یه قاچاقچی خاص باشه یا یه پاکبان نارنجی پوش..