اینم از آخرش

امروز این متنو تو یکی از کانالای تلگرام دیدم با این فیلم:

" در بازی زندگی یاد می گیری، اعتماد به حرفهای قشنگ بدون پشتوانه مثل آویختن به طنابی پوسیده ست.
یاد می گیری نزدیک ترین ها به تو گاهی میتوانند دورترین ها باشند.
یاد مى گیرى که باید آنقدر از خودت برای روز مبادا پس انداز داشته باشی تا بتوانی یک روزی تمام خودت را بغل کنی، راه بیفتی بروی و در جایی که شنیده و فهمیده نمی شوی نمانی."

.....

فردا چیزی رو که شروع نشد تموم می کنم. هرچند برام سخته. هرچند بیش از توانم صبوری کردم، کوتاه اومدم و زمان گذاشتم ولی دیگه کافیه.. زندگی پر از درسه، اینم, یه درس سخت بود برای کسی که سعی می کنه دانش آموز خوبی باشه ولی یه جاهایی اشتباه می کنه و تاوان پس می ده..

چیزایی رو که قراره بهت بگم هزار بار تو ذهنم زیر و رو کردم. هزار بار جمله هامو پس و پیش کردم و هزار بار در گفتن یا نگفتنشون تردید. به احتمال زیاد از چیزی که می خوام بگم استقبال می کنی. همه چی تموم میشه و هر کدوم خودمونو بغل می کنیم و می ریم..

این مدت که بلاتکلیفانه منتظر بودم تلخ گذشت ولی یه پایان تلخ بهتر از یه تلخیه بی پایانه.